Emoties
Veel onderwerpen vind ik razend boeiend en reuze belangrijk, maar emoties is misschien wel de basis van dit alles, van trauma.
Veel van ons leerden al gauw om emoties te onderdrukken, niet te laten zien, niet te hebben.
Emoties zijn namelijk ingewikkeld; je moet er wat mee. Dat geldt voor jezelf, maar ook als je kinderen hebt en je kind gaat door een bepaalde emotie. Dan moet je als ouder wel weten wat je met die emoties van je kind moet doen. Dat leer je als kind en dat kun je dan weer doorgeven aan je eigen kinderen.
Maar wat als je dat niet hebt geleerd?
Vastlopen
Ik denk dat veel van ons het niet hebben geleerd, omdat onze ouders het ook niet hebben geleerd. We komen dan als families generatie op generatie in een neerwaartse spiraal. En dan lopen we vast. Totdat het niet langer gaat en we er wat aan moeten doen. Want wat je aandacht geeft groeit, ook de verkeerde kant op 😉
Dat vastlopen kan op allerlei manieren gebeuren, dat hoeft niet altijd een burn-out te zijn. Je kunt ook lichamelijke klachten krijgen; zoals rugpijn, hoofdpijn, je chronisch vermoeid voelen, angsten, slecht slapen en nog vele andere uitingen. Deze uitingen kunnen ook veel zwaarder zijn; denk daarbij aan serieuze ziektes die door de wetenschap al gerelateerd zijn aan chronische stress (chronische stress is wat anders dan acute stress, lees daarover meer hier >); reumatische klachten, fibromyalgie, depressies,
Â
Iets met je
Onderbuikgevoel...
De eerste plek waar emoties ontstaan is niet in je hoofd, maar in je buik.
Wattus?
Ja in je buik! Dat verwacht je niet he. Emoties zitten toch allemaal in ons hoofd?
Nou eigenlijk is het zo dat emoties door worden gegeven vanuit je buik aan je hoofd. Je buik is alleen sneller met voelen en geeft supersnel signalen door aan je hersenen die ze signalen weer omzet in emoties.
Wat je vervolgens met die emoties doet is een cognitieve keuze. Door een coping mechanisme kan het zijn dat je emoties direct uitzet, onderdrukt of je jezelf gaat afleiden van die gevoelens.
Als je hebt geleerd met emoties om te gaan, dan zul je ze doorvoelen en een plek geven.
Nou dat laatste had ik niet geleerd, dat heb ik mezelf moeten leren.
Herkennen
Emoties leren herkennen
Emoties leren herkennen. Heel belangrijk dus, want zodra je je emoties leert kennen en je voelt dat er emoties opkomen, dan kun je er wat mee. Dan heb je een keuze. Als jij weet wat je ’triggert’, wanneer je geëmotioneerd raakt, geïrriteerd, of wat voor gevoel of emotie dan ook, dan kun je zeggen; oh dit herken ik. En dan kun je kiezen hoe je daarmee omgaat.
Je emoties hebben ruimte nodig. Ze willen gehoord en gevoeld worden. Als het niet gehoord of gevoeld wordt dan blijft het toch om aandacht vragen. Hoe hard je ook probeert het gevoel of de emotie te onderdrukken, het blijft om ruimte vragen. Totdat je zegt; ok ik luister naar je, ik voel je.Â
Als het die ruimte niet krijgt, dan zoekt het een andere plek in je lichaam op en gaat daar zitten wachten tot het wordt gehoord.
Opgeslagen in je lichaam
Als ik ergens ervaring in heb is het wel in dit deel; de emoties die een plek zoeken om tot uiting te komen via mijn lijf. Het geschreeuw via de pijn in mijn handen, later via mijn voeten en via mijn rug.
Mijn lijf dat roept; ‘luister nou eens naar me, dit gaat niet goed!’. Toen ik jong was kon ik daar geen gehoor aangeven. Om er gehoor aan te kunnen geven moet er wel ruimte zijn om je te kunnen uitten en moet daar adequaat op gereageerd kunnen worden.
Toen ik wat ouder was, wist ik simpelweg niet wat ik moest doen. Ik had geleerd om het te onderdrukken, me te dissociëren of af te leiden. Afhankelijk van de emotie die omhoog kwam.
Later wist ik dat ik er wat mee moest, maar toen vond ik het enorm spannend en durfde ik dat niet toe te laten. Ik moest eerst leren om veilig te zijn bij mezelf, voordat ik mezelf toe kon laten ook mijn emoties te voelen. Pas toen ik veilig was bij mezelf, wist ik dat ik het aankon.
Jij kunt ook leren om jezelf veilig te voelen bij jezelf.
Wil je hier meer over weten?
