Labels

Er is inmiddels behoorlijk wat te doen om labels.
De een wil graag een label, de ander wil niks over labels horen. Waar de een denkt; ik kan me erachter verschuilen, wil de ander weten wat het inhoudt, wat het voor hen betekent. Hen, want een label betekent niet alleen voor jou als persoon een hoop, ook je gezin, partner, familie, vrienden zijn daarin belangrijk.

Labels zijn hokjes. Als je zou Googlen op labels dan staan daar in de kernmerken altijd wel wat punten bij waar jij jezelf in herkent. De labels hebben een enorm breed spectrum gekregen. Net als het woord trauma, waar ik eerder al een blog over schreef. En dat is wellicht het huidige probleem met labels, we krijgen ze erg snel. Maar waarom? En is het goed of juist niet?

ADHD

Labels zijn in eerste instantie ontwikkeld om mensen te helpen. Mensen met psychiatrische ziektes. De psyche is ziek en dat willen we kunnen definiëren, zodat we weten wat we eraan kunnen doen. De insteek is fijn en door veel onderzoek is het fijn dat de definities worden verfijnd. Ze zijn momenteel zo verfijnd dat we er allemaal wel in passen. Het spectrum is breed, zodat we onze hulpvraag vergoed kunnen krijgen via de zorgverzekering.

Het is inmiddels echter zo, dat er zoveel nieuw onderzoek is, dat het de vraag is wat we nog aan labels hebben. Inzicht in jezelf is fantastisch en misschien zou dit wel een vak op school moeten zijn. Het inzicht dat labels kunnen geven juich ik dan ook toe, net als de hulp die we kunnen krijgen om onszelf beter te begrijpen. Therapie zou dan ook niet moeten gaan over het ‘fixen’ van iemand, maar het begeleiden van iemand naar meer zelf inzicht. Met zelf inzicht kun je je beste zelf worden.

Uit onderzoek is gebleken dat de hokjes, de labels vaak mechanismes zijn die we hebben ontwikkeld in onze vroege kindertijd. 
 

Het probleem met de DSM

In de DSM, het systeem waardoor jij wel of niet een label krijgt, is een internationaal meetsysteem. Het probleem met de DSM is, dat dit eigenlijk is ontstaan als een werkdocument. ‘Wat hebben we onderzocht, wat is naar voren gekomen en hoe kunnen we mensen met psychische problemen het beste helpen.’

Het zorgsysteem is het echter gaan zien als een handleiding. 
Het principe van het werkdocument is weggevallen en daardoor worden de labels ineens een stuk stugger. Vaste hokjes. Niet flexibel. Zo niet flexibel, dat nieuw onderzoek eigenlijk niet in de DSM past. Complex trauma, ofwel jeugdtrauma, C-PTSD en DTD staan er niet in. Deze wetenschappelijk bewezen ‘labels’ halen de bestaande labels voor een groot deel onderuit. En aangezien ons hele zorgstelsel gebaseerd is op de huidige labels uit de DSM, zouden we dus een groot probleem hebben. De nieuwe wetenschappelijk bewezen ‘labels’ zijn dan ook niet opgenomen in het internationale DSM boek. 

Waar het eigenlijk om gaat of zou moeten gaan, is dat labels je misschien inzicht geven in jezelf.
We zijn allemaal mensen die ergens in ons leven wel een keer een tekort of een pijn hebben opgelopen. De kans is aanwezig dat je hierdoor een mechanisme hebt ontwikkeld om daar mee om te leren gaan. Dat kunnen strategieën zijn om je hoofd boven water te houden, om te overleven.
Zeker als kind ontwikkel je sneller een overlevingsstrategie en daartoe behoren ook een hoop labels. Labels zijn manieren om te overleven. Aanpassingen zodat jij de dag doorkomt. 

Let wel; dit geldt niet voor alle labels en niet voor iedereen!!
Maar wat als we gaan inzien dat iemand met autisme, ook gewoon een mens is met een eigen manier van het verwerken van gevoelens, emoties, prikkels. En niet iemand met autisme in een hok duwen, hoe ziet de wereld er dan uit?

Labels

Gebruik een label, als je er een hebt of denkt bij een label te kunnen passen, dan ook puur om meer zelf inzicht te krijgen. Wie ben jij? Hoe word jij je beste zelf? Hoe ga je om met emoties, gevoelens?
Gebruik het om te leren over jezelf en om te herstellen of helen. 

Het label zelf doet er niet toe. Wat achter het label zit is belangrijk; een verhaal. Jouw verhaal.
Wat heb jij meegemaakt, wat is jou overkomen? Wat heb jij gedaan om te overleven of jezelf aan te passen? Heb je een label en weet je niet hoe je die kunt koppelen aan jouw verhaal?
Mail me dan gerust op dorien@traumalichaam.nl

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven